شناسایی و تبیین مولفه های ریسک پذیری و تاثیر آنها بر توسعه و پایداری صنعت گردشگری خرم آباد

مدیریت ریسک در صنعت گردشگری به عنوان یکی از عوامل کلیدی در توسعه پایدار این صنعت شناخته می شود. گردشگری به دلیل ماهیت خود با ریسک های مختلفی از جمله ریسک های مالی، محیطی، بهداشتی، امنیتی و اجتماعی مواجه است که هر یک می توانند به طور مستقیم بر تجربه گردشگران و همچنین بر رشد اقتصادی و اجتماعی مقصدهای گردشگری تاثیر بگذارند. در این راستا، این پژوهش با هدف شناسایی و تبیین مولفه های ریسکپذیری و تاثیر آنها بر توسعه و پایداری صنعت گردشگری خرم آباد با استفاده از روش دیمتل فازی صورت گرفته است. در بخش کیفی مولفه های مرتبط با ریسکپذیری گردشگر، توسعه و پایداری گردشگری مشخص شدند و در بخش کمی روابط علی و معلولی این مولفه ها با یکدیگر و میزان اهمیت آنها مشخص شدند. جامعه آماری پژوهش متشکل از خبرگان و استادان دانشگاه در حوزه مدیریت ریسک و مدیران صنعت گردشگری خرم آباد هستند. که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی و بر اساس اصل کفایت نظری ۱۵ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمی پرسشنامه است. در قسمت نتایج پژوهش، میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری هر یک از مولفه های ریسکپذیر بودن گردشگر، سطح تحصیلات گردشگران، وضعیت درآمد و توسعه اقتصادی گردشگران، سطح دانش در حوزه گردشگری، میزان مشارکت اجتماعی، میزان استفاده از کانال های ارتباطی، شناخت جاذبه های گردشگری، حفاظت از محیط زیست، تامین زیرساخت های اطلاعاتی، بهبود سطح ایمنی، ارتقا سطح رضایتمندی گردشگران، افزایش میزان امنیت، کنترل آلودگی ها، تجربه گردشگر با استفاده از از روش دیمتل فازی آورده شده و همچنین بیان شده کدامیک از مولفه های ریسک پذیری معلول و کدامیک علت می باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، پایداری گردشگری ، توسعه گردشگری