مدل مدیریت بحران شبکه حمل و نقل و معابر شهری در مواجهه با رخداد زلزله

بروز زلزله های شدید بخصوص در شهرهای بزرگ می تواند آسیب های انسانی گستردهای را بهمراه آورد. شکبه حمل و نقل برای نجات جان و مجروحین زلزله را ارائه سریع و خدمات درمانی به آنان ، نقش اساسی دارد. لذا از شبکه حمل و نقل بعنوان شریان حیاتی نامرده می شود. برای کاهش آسیبهای انسانی احتمالی زلزله در هر شهریا منطقه ای نیازمند به ارزیابی عملکرد شبکه حمل و نقل در پاسخگویی به تقاضا، برای سفرهای امدادی بعد از زلزله می باشد تا بتوان ضمن کسب آمادگی لازم برای مقابله با بحران، اولویت بندی اجزاء شبکه را از نظر بازسازی تعیین کرد. در این مقاله به ارزیابی عملکرد شبکه حمل و نقل برای انجام سفر های امدادی بعد از بروز زلزله با توجه به عرضه و تقاضا پرداخته شده است . در مدل مورد بررسی مسیرها اولویت بندی شده و برای توسعه یا ایجاد راههای جدید تصمیم گیری می شود. مراکز امدادی موجود را از نظر انجام تقویت اولیت بندی شده ویا مراکز امدادی جدید امکانیابی می شود، به جهت مدیریت بحران و کنترل ترافیک پیش بینیهای لازم انجام شده و تاثیر آنها در عملکرد اجزای شبکه حمل و نقل محاسبه می شود. این روش جدای از زلزله می تواند در موارد دیگری که شبکه حمل و نقل اعم از شهری یا منطقه ای در معرض آسیب و کاهش ظرفیت های احتمالی قرار می گیرد، مانند بارش باران یا برف سنگین و بروز تصادفات یا بمباران های هوائی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، شبکه حمل و نقل ، شریان حیاتی ، ترافیک ، شهرسازی