بررسی اثر تغییرات PGA زلزله های حوزه نزدیک بر کارایی کنترل فازی در کنترل نیمه فعال

سازهها در طول عمر مفید خود پیوسته با خطراتی نظیر بار زلزله و باد تهدید می شوند. برای مقابله با این تهدیدات که از دسته ارتعاشات دینامیکی هستند، روشهای کنترل سازه مورد استفاده قرار گرفته اند. روش کنترل نیمه فعال در گذشته به دلیل مزایای خود مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است . این روش بر مبنای تغییر خواص دینامیکی سازه نظیر سختی و میرایی پاسخ سازه را کاهش می دهد. میراگر مایع با پره قابل تنظیم به دلیل عملکرد دوگانه ( میرایی و منبع ذخیره آب) از بهترین سیستم های نیمه فعال می باشد، همچنین این میراگر علاوه بر هزینه ساخت ، تعمیر و نگهداری پایین نیاز به منبع انرژی خارجی کوچک داشته و در برابر عدم قطعیت ها منعطف می باشد. این میراگر با چرخش پرهها به هنگام ارتعاش پاسخ سازه را بهینه می کند. در این تحقیق به منظور تعیین چرخش پرهها در یک میراگر نصب شده بر یک سازه یک درجه آزادی از الگوریتم فازی استفاده شد. نتایج نشان می دهد سیستم مورد استفاده در برابر تغییرات بیشینه شتاب تحریک کارا است و بیشینه پاسخ جابجایی سازه و پاسخ جمع مجموع مربعات جابجایی سازه تحت ارتعاشات ۵ زلزله حوزه نزدیک اعمال شده نسبت یه سیستم غیرفعال و سیستم کنترل بهینه خطی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

کنترل فازی ، کنترل سازه ، کنترل نیمه فعال ، میراگر مایع با پره قابل تنظیم ، زلزله حوزه نزدیک