تببین اثرات پیاده راه شهری بر تقویت حس مکان، سرزندگی و ارتقاء خاطرات جمعی شهروندان (مطالعه موردی پیاده راه های مناطق شش و هشت شهر شیراز)

باتوجه به اهمیت انسان و تعاملات وی در فضاهای شهری امروزه رویکرد مدیریت شهری سمت و سوی انسان­مداری به خود گرفته است و بسیاری از فضاهای شهری با این رویکرد خلق می­گردند. پیاده ­راه­ها به عنوانی یکی از فعالترین و جوان­ترین اعضای فضای شهری بستری مناسب جهت حضور پیاده­ گان در خود است. بنابراین این پژوهش قصد دارد براساس مولفه­ های کالبدی (عناصر طبیعی- عناصر انسان ساخت)، فعالیت و رویدادها (فعالیت­های تفریحی، اجتماعی، مذهبی، روزمره و...) و مولفه­ های معنایی (هویت و حس تعلق، تداعی معانی) به بررسی، تجزیه و تحلیل و طبقه­ بندی پیاده­ راه­های مناطق شش و هشت شهر شیراز بپردازد. بعد از تکمیل پرسشنامه ­ها توسط جامعه نمونه، جهت استخراج آمار استنباطی ابتدا از طریق تکنیک آماری کولموگراف اسمیرنوف (K_S) استفاده شده؛ سپس در نرم افزار SPSS با توجه به پارامتریک بودن داده­ ها از آزمون تی تک نمونه­ ای (One Sample T Test) و مقایسه میانگین داده ­ها اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس فرآیند پژوهش و تجزیه و تحلیل اطلاعات مشخص گردید که پیاده ­راه­­های منطقه شش (استاد شجریان، کسایی، بهشت) از نظر هدف برای گذران اوقات فراغت، از نظر زمان استفاده دائمی و از نظر کارکرد اصلی فضا عناصر اصلی فعالیت­ها و تعاملات اجتماعی و سرگرمی و ورزش مورد استفاده قرار می­گیرند و پیاده ­راه­های منطقه هشت (احمدی، زندیه، اطراف ارگ کریمخانی) از نظر هدف جهت فعالیت­های اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی، مذهبی، از نظر زمان استفاده دائمی و از نظر کارکرد اصلی فضا عنصر غالب اقتصادی، اجتماعی را شامل می­شوند. با این توصیف لازم است تا ساماندهی و توسعه این پیاده ­راه­ها با توجه به اهداف استفاده ­کنندگان و مزیت­های نسبی صورت پذیرد. در این صورت میزان بازدهی و متعاقبا رضایتمندی از این فضاهای شهری بالاتر خواهد رفت.

کلیدواژه ها:

Walking circuit ، walking path ، collective memory ، remembering meanings ، Shiraz city. ، پیاده مداری ، پیاده راه ، خاطره جمعی ، یادآوری معانی ، شهر شیراز.