تدوین برنامه مداخله ای مبتنی بر توانمندی های شخصیت معتادان بهبودیافته و اثربخشی آن بر اجتناب تجربی، شادکامی و صمیمیت زناشویی

پیشگفتار: اعتیاد زندگی فرد را به صورت منفی تحت تاثیر قرار می دهد و به دلیل ماهیت مزمن اعتیاد، بازگشت ممکن است رخ دهد. بنابراین پرورش خصوصیاتی مثبت و سازنده که توانمندی معتادان بهبودیافته ها را افزایش دهد، ضروری است. توانمندی های شخصیتی به عنوان یکی از نظریه های جدید در روانشناسی مثبت می توانند بر توانمندسازی معتادان بهبودیافته نقش داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر تدوین برنامه مداخله ای مبتنی بر توانمندی های شخصیت معتادان بهبودیافته و اثربخشی آن بر اجتناب تجربی، شادکامی و صمیمیت زناشویی بود. روش: بخش اول پژوهش حاضر شامل تدوین برنامه مداخله ای و اعتباریابی آن بود که در چند مرحله صورت گرفت و در بخش دوم، به منظور اثربخشی برنامه مداخله ای از روش تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان استفاده شد. جامعه پژوهش شامل معتادان مرد متاهل بهبودیافته شهر اهواز بود که پنج بهبودیافته از مواد افیونی و پنج بهبودیافته از مواد محرک به شیوه نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به پرسشنامه اجتناب تجربی، پرسشنامه شادکامی و مقیاس صمیمیت زناشویی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نسبت روایی محتوا، شاخص روایی محتوا، شاخص تغییر پایا، روش معیار دوگانه محافظه کارانه، درصد بهبودی و شاخص های شش گانه کارایی تحلیل شدند.  یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه مداخله ای مبتنی بر توانمندی های شخصیتی از اعتبار برخوردار است و موجب کاهش معنی دار اجتناب تجربی و افزایش معنی دار شادکامی و صمیمیت زناشویی(۰۱/۰>P) در معتادان بهبودیافته می شود. پی آمد: یافته های پژوهش حاضر تلویحات مهمی برای مشاوران خانواده و توان بخشی دارد و می توان از این برنامه مداخله ای جهت توانمندسازی روان شناختی و زناشویی معتادان بهبودیافته استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Character Strengths ، Addiction ، Experiential Avoidance ، Happiness ، Marital Intimacy ، توانمندی های شخصیت ، اعتیاد ، اجتناب تجربی ، شادکامی ، صمیمیت زناشویی