بررسی رابطه استرس والدینی مادران خردسالان با علائم اتیسم درمعرض دایه گری دیجیتالی

درسال های اخیر استفاده افراطی از وسایل دیجیتال در خردسالان،افزایش چشمگیری داشته است. سندروم کودک دیجیتال یا بیبی دیجیتال واژه ای است که جدیدا در بین عموم و حتی درمانگران استفاده می شود. به تازگی در سراسر جهان آمارها نشان می دهند که شیوع اوتیسم نسبت به دو دهه ی گذشته در حال افزایش است. تشخیص گذاری اشتباه اتیسم می تواند باعث استرس و نگرانی شدید و بی مورد برای خانواده شده و از مداخلات کارآمد جلوگیری کند.مواد و روش ها : جامعه آماری شامل تعدادی از مادران دارای کودک مبتلا به کودک دیجیتالی شهر تهران در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴بوده است که بااستفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های فرم کوتاه مقیاس استرس والدینی و فرم مصاحبه پیگیری سیاهه تعدیل شده برای اتیسم کودکان (بازنگری شده)،جهت تحلیل داده ها از رو همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ انجام شد.یافته ها: از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ در سطح آماری α=۰.۰۵ و روش اماری همبسنگی پیرسون بدست آمده است.نتیجه گیری: براساس یافته ها، آمورش به والدین برای غنی سازی عاطفی بارابطه کودک در معرض دایه گری دیجیتالی باکاهش میزان توجه با وسایل دیجیتال،بهبود رابطه والد-کودک وکاهش استرس والدینی همراه بود.بنابراین از روش می توان برای غنی سازی زندگی خردسالانی که در معرض دایه گری دیجیتالی بوده اند،استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

طیف اتیسم ، استرس والدین ، کودکان دیجیتال