بررسی ارتباط صبح‬گرایی- عصرگرایی با کیفیت خواب و انگیزش شغلی پرستاران بیمارستان‬های اردبیل

زمینه و هدف: پرستاری از شغلهای مهم و تاثیرگذار بر سلامت و بهداشت جامعه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر صبحگرایی- عصرگرایی در کیفیت خواب و انگیزش شغلی پرستاران بیمارستان­های اردبیل بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران شهر اردبیل در سال ۱۳۹۴ تشکیل میدادند. بدین ترتیب که ۱۹۸ پرستار شاغل در بیمارستان­های شهر اردبیل با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه­های کیفیت خواب پیتزبرگ، مقیاس ترکیبی صبح گرایی-عصرگرایی و مقیاس انگیزش شغلی رابینسون استفاده شد. یافته ها: از ۱۹۸ پرستار حاضر در این پژوهش ۲۰ درصد صبح گرا، ۱۴ درصد عصرگرا و ۶۶ درصد به عنوان ترکیبی طبقه بندی شدند. حدود ۷۰ درصد از گروه نمونه دارای مشکلات خواب بودند. با مقایسه سه گروه مشخص شد که افراد عصرگرا از کیفیت خواب خواب پایین تری برخودار بودند. میزان انگیزش شغلی افراد عصرگرا بسیار پایین تر از افراد صبحگرا و ترکیبی بود. همچنین بین صبح گرایی با انگیزش شغلی و کیفت خواب رابطه معنی داری به دست آمد. نتیجه گیری: بنظر میرسد مشکلات خواب گریبانگیر تعداد زیادی از پرستاران بوده و در میان تیپ عصرگرا بیشتر است و میتواند انگیزش شغلی پرستاران را کاهش دهد. توجه به ریتم شبانه روزی افراد ممکن است به کاهش این مشکلات کمک نماید.

کلیدواژه ها:

Morningness- Eveningness ، Nurses ، Occupational Motivation ، Sleep Quality. ، صبح گرایی- عصرگرایی ، کیفیت خواب ، انگیزش شغلی ، پرستاران