جایگاه حیاط مرکزی در خانه های سنتی ایران برای رسیدن به معماری پایدار

معماری پایداریکی ازبحث های مهم زمان معاصر می باشد که عکس العملی منطقی دربرابر مسائل و مشکلات عصرصنعت به شمارمیرود یکی ازنمونه های معماری پایدار معماری سنتی ایرانی است که به موضوع های اقلیمی مصالح سازه و ترکیب و پایداری آنها می پردازد وجود معماری پایدار درخانه های سنتی ایران که باتوجه ویژه به حیاط طراحی شده است چشمگیر می باشدمعماران ایرانی همواره سعی درخلق فضایی بودند که درآن به ارامش برسند و درخلق این فضا محتاج طبیعت بودند ومعتقد بودند که بخشی ازپایداری معماری یا طبیعت ادغام شده است و درطول هم می باشد حیاط مرکزی باتوجه به چهاراقلیم ایران درابعاد و اندازه های مختلف وجود داشته و کاربریهای اطراف حیاط نیز باتوجه به اقلیم ها متفاوت بوده است ویک معماری پایدار را تعریف می کند درخانه های سنتی باطراحی حیاط مرکزی ازانرژی هایتجدید پذیر مانند هوا نور و ... همراه با فضای سبز استفاده شده است هدف این مقاله بررسی حیاط درخانه های سنتی ایران به عنوان معماری پایدار و بررسی نقش کیفی مولفه های اصلی تشکیل دهنده حیاط مانند ایوان حوض آب و باغچه می باشد و همچنین به تفاوت های موجود درحیاط ها باتوجه به اقلیم اشاره میشود و به نتیجه اصلی ازاین بررسی درپایان اشاره خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، خانه های سنتی ، حیاط مرکزی ، اقلیم