نقش میانجی پختگی روانشناختی در رابطه حساسیت اضطرابی و وسواس فکری عملی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی پختگی روانشناختی در رابطه حساسیت اضطرابی و وسواس فکری عملی در سال ۱۴۰۳ بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بانوان متاهل ساکن شهر مشهد بودند که در این پژوهش حجم نمونه بر اساس فرمول تاباچنیک ، ۷۴ نفر بر آورد شد ولی برای دقت بیشتر نتایج تعداد ۲۲۴ نفر از بانوان متاهل که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای از بین مناطق ۱۴ گانه شهرداری ، منطقه ۱۰ شهر مشهد با رده سنی ۲۵ تا ۴۵ سال که حداقل سه تا پنج سال از ازدواجشان گذشته باشد و یک یا دو فرزند داشته باشند، انتخاب شدند. روش پژوهش ، بنیادی توصیفی و از نوع همبستگی بود. برای گردآوری دادههای مورد نیاز از پرسشنامه های پختگی روانشناختی محمدخانی و همکاران(۱۳۹۲)، وسواس فکری عملی مادزلی (۱۹۷۷) و حساسیت اضطرابی ریس و پترسون (۱۹۸۵) استفاده شد و همچنین به منظور تجزیه تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش و پاسخدهی به سوال پژوهش ، ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری در نرم افزار ۲۵spss مورد استفاده قرار گرفت . نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین حساسیت اضطرابی و وسواس فکری عملی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که بین حساسیت اضطرابی و وسواس فکری عملی با پختگی روانشناختی رابطه منفی و معنادار وجود دارد در نهایت نتایج معادلات ساختاری نشان داد پختگی روانشناختی نقش میانجی را در رابطه حساسیت اضطرابی و وسواس فکری عملی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

پختگی روانشناختی ، حساسیت اضطرابی ، وسواس فکری عملی