رابطه الگوهای ارتباطی باتمایزیافتگی ، تحریف های شناختی و ابرازگری هیجانی در افراد متاهل شهر زنجان

هدف از این پژوهش رابطه الگوهای ارتباطی باتمایزیافتگی ، تحریف های شناختی و ابرازگری هیجانی در افراد متاهل شهر زنجان بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه این مطالعه شامل تمامی تمامی افراد متاهل مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی و روان شناسی شهر زنجان در سال ۱۴۰۲ می باشد (۹۰۰۰نفر) که حجم نمونه ۳۰۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران و به صورت در دسترس انتخاب شد.تعداد بیشتری پرسشنامه توزیع شد .ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کوئین دام (۲۰۰۱)، پرسشنامه ابراز گری هیجانی کینگ و امونز(۱۹۹۰) پرسشنامه تحریف های شناختی حمام سی و بویوک اوزتورک(۲۰۰۴) پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورن و دندی ( )( DSI-R ۱۹۹۸) استفاده شد.برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین الگوهای ارتباطی براساس ابراز گری هیجانی ۳۹/۰R=، تحریف های شناختی ۵۲/۰R=-، و تما یزیافتگی ۳۸/۰R=، ارتباط وجود دارد (۰۵/ ۰.(p< تمایزیافتگی ، پیش بینی کننده ی قوی تری برای الگوهای ارتباطی است و تغییرات الگوهای ارتباطی را تبیین می کند.بنابراین براساس نتایج با در نظر گرفتن این مسئله که تمایزیافتگی ، پیش بینی کننده ی قوی تری برای الگوهای ارتباطی است می توان با اجرای برنامه های آموزشی در تقویت الگوهای ارتباطی گام برداشت .

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی ، ابراز گری هیجانی ، تحریف های شناختی ، تمایزیافتگی