استانداردهای طراحی پایدار (LEED) ، رهبری در انرژی وطراحی محیط زیست منطبق بر بومی گرایی درشهرسازی

معماری سبزGreen Architecture یامعماری پایداریکی از رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر موردتوجه عده زیادی از طراحان معاصر جهان قرار گرفته است . این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است . «ساختمانی که کمترین ناسازگاری و مغایرت را با محیط طبیعی پیرامون خود و در پهنه وسیع تر با منطقه و جهان دارد.» در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات متعددی در زمینه اصول معماری سبز توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده است. اغلب این بیانیه ها با اختلاف اندک موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژی ونیز در نظر گیری ویژگی های محلی مکان و کار با کاربران ساختمان و جوامع اطراف آن تثبیت نموده اند. معماران انگلیسی، این اصول را با استفاده از مثال های مختلف از طراحی ساختمان در اروپا انگلستان و امریکا نشان داده اند. ایشان بر فراگیری از معماری بومی تأکید زیادی داشتند، معماری که در تجربه نسل های متمادی ساکن یک منطقه و اقلیم ویژه در آن نهفته است. در این مقاله هدف هماهنگ کردن استانداردهای طراحی پایدار با اقلیم ایران میباشد، که روش گردآوری اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه ای ومقالات خارجی است و میتوان نتیجه گرفت که منطبق کردن استانداردهای پایدار محیط زیست با بوم واقلیم رابطه ی مستقیم دارد.