بررسی میزان اثربخشی هوش مصنوعی در فرایندهای فرماندهی و کنترل با بهرهگیری از تکنیک تحلیل شبکه ای دیمتل فازی (مطالعه موردی نیروی پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران)

امروزه فرایندهای فرماندهی و کنترل به طور کامل تحت تاثیر فناوری هوش مصنوعی قرار گرفته و می توان از هوش مصنوعی برای بهبود فرماندهی و کنترل در حوزه های پیش بینی ، یادگیری ماشین ، تصمیم سازی و تحلیل داده ها استفاده کرد. در این مقاله ارزیابی هایی از اثربخشی هوش مصنوعی در فرماندهی و کنترل ارائه می شود و نتیجه گیری می شود که هوش مصنوعی می تواند ابزاری قدرتمند برای بهبود فرماندهی و کنترل باشد، اما باید به محدودیت های آن نیز توجه داشت .پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و با روش آمیخته ، ضمن مطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادی، به نظرسنجی در خصوص میزان اثربخش این کارکرد نزد خبرگان پرداخته شده و با محاسبه داده های جمع آوریشده ، به تجزیه وتحلیل کم ی مقادیر به دست آمده پرداخته شده است . در انتها به کمک تکنیک تحلیل شبکه ای دیمتل فازی، میزان روابط علی و معلولی نزد شاخص ها به دست آمده و نتایج حاصله در روش کیفی (نظرسنجی از خبرگان ) مورد تجزیه وتحلیل میزان اثربخشی قرار گرفته است . بر اساس یافته های تحقیق ، استفاده از فناوری هوش مصنوعی در سامانه های فرماندهی و کنترل نوآورانه ، موثر و دارای بازده عملیاتی قابل قبول می باشد و این امکان را به فرماندهان صحنه نبرد می دهد که اولا سرعت تصمیم گیری صحیح را برای پاسخ به تهدیدات و نیازها به حداکثر رسانیده وثانیا سطح خطای تصمیم گیری انسانی را به صورت محسوسی کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، فرماندهی و کنترل ، الگوهای تصمیم گیری ، تحلیل شبکه ای دیمتل فازی.