ارتقاء فناوری سیستم های اطلاعات جغرافیایی در فرماندهی و کنترل یکپارچه به کمک هواپیماهای بدون سرنشین

پهپادها که به عنوان وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) نیز شناخته می شوند، به دلیل هزینه کم ، سهولت استفاده ، تصاحب و فرود عمودی و توانایی عملیات در مناطق پرخطر یا صعب العبور کاربردهای فراوانی یافته اند. سهم این بررسی ایجاد پل بین فناوری هواپیماهای بدون سرنشین و کاربرد آن و پیشرفت ها در زمینه سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است . ادغام هواپیماهای بدون سرنشین و GIS ارزشمند است زیرا هزینه ها را کاهش می دهد و دسترسی به جمع آوری داده های مکانی را بهبود می بخشد. روش های سنتی که شامل هواپیما برای عکاسی هوایی می شوند، گران هستند و به استخدام هواپیما، خلبان و عکاس نیاز دارند. پهپادهای مجهز به دوربین های پیشرفته و نرم افزار هوش مصنوعی می توانند جایگزین تکنیک های مرسوم شوند و در عین حال مقرون به صرفه باشند. انتظار می رود ادغام پهپادها و GIS مزایای انقلابی در زمینه های کشاورزی دقیق ، برنامه ریزی شهری، واکنش بهداشتی اضطراری، مدیریت بحران و بلایا ، توسعه شهرهای هوشمند، تحویل غذا ونهایتا امور نظامی ، به همراه داشته باشد. در این مقاله ، وضعیت بررسی هنری استقرار برنامه های GIS یکپارچه پهپاد در زمینه های مختلف ارائه شده است . تکنیک های متعدد و چالش های مرتبط با توسعه ، فرمول بندی، اجرا و تنظیم آن ها برجسته می شوند. نتیجه گیری شده است که راه حل های ادغام پهپاد در GIS کارایی و دقت را بهبود می بخشد، فرآیند تصمیم گیری را افزایش می دهد و نظارت در زمان واقعی را تسهیل می نماید. یافته های این مقاله مروری برای کمک به محققان ، توسعه دهندگان کسب و کار، ارائه دهندگان خدمات اضطراری، صنعتگران و سیاست گذاران در نظر گرفته شده است .

کلیدواژه ها:

هواپیماهای بدون سرنشین ، سامانه های اطلاعات جغرافیایی ، داده های مکانی ، فرماندهی و کنترل ، مدیریت بحران