روایت پژوهی برطرف نمودن و بررسی مشکل کم رویی در دانش آموزان

ارتباط برقرار کردن و حضور مستمر در فعالیت های گروهی یکی از موضوعاتی است که زندگی فردی و اجتماعی هر کس را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش و تقویت روابط اجتماعی در فرزندان می تواند در کسب موقعیت های شغلی آن ها در آینده کمک کند. آموزش این روابط از دوران کودکی و قبل از ورود به مدرسه باید توسط والدین به آن ها داده شود. کودکانی که قبل از شروع مدرسه این آداب را یاد گرفته اند بهتر از سایرین می توانند جدا شدن از پدر و مادر و ورود به محیط آموزشی جدید را بپذیرند. البته آموزش والدین هیچ کدام از مسئولیت های معلم و کادر آموزشی را برای تقویت این مهارت کم نمی کند. دانش آموزانی که مهارت های اجتماعی را کسب می کنند، معمولا در بین همسالان محبوب ترند، نمرات بالایی دارند و مورد توجه دبیران قرار می گیرند. از طرفی پایین بودن روابط اجتماعی کودکان باعث منزوی شدن و بروز عواقب دراز مدت بر سلامت روانی آن ها می شود. موضوعی که در اینجا مورد بررسی قرار گرفته است، مسئله کمرویی و گوشه گیری است، که دقیقا در نقطه مقابل ارتباط اجتماعی قرار دارد؛ همچنین مشکل کمرویی یک پدیده جهانی است. پژوهش مورد نظر از نوع کیفی و با روش روایت پژوهی انجام شده است. برای جمع آوری مطالب و اطلاعات از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مطالعه منابع علمی مرتبط استفاده شده است و داده های به دست آمده با روش کدگذاری تحلیل شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که با استفاده از راهکارهای علمی و عملی، تغییراتی تدریجی در رفتار و گفتار دانش آموزان خجالتی ایجاد می گردد که از جمله این راهکارها، قرار دادن دانش آموزان خجالتی در گروه های کلاسی برای برقراری ارتباط کلامی و سازگاری با رفتار اجتماعی و نیز دادن مسئولیت های هر چند جزئی به او می باشد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، خجالتی ، گوشه گیری ، ارتباط اجتماعی ، دانش آموز