استفاده از زبان بدن و اشاره برای یادگیری و حفظ قران دانش آموزان پایه دوم

زبان بدن، تکنیکی ارتباطی به شمار می رود که انسان ها از آن برای بیان احساسات و دلالت های مختلف بهره می گیرند. زبان بدن، ترجمان حالت ها و اندیشه های آدمی است. این مهارت ارتباطی در گستره علم لغت، روان شناسی رفتاری و تربیتی قرار دارد. زبان بدن در متون ادبی و قرآن کریم به کرات مورد استفاده قرار گرفته است. فراگیری اصول و فنون زبان بدن، اقدام موثری برای رمزگشایی بسیاری از دلالت های نهفته در عبارات است و این امر برای پژوهشگران قرآنی بسیار مهم می نماید؛ زیرا با بازگشایی رمز آیات، می توان از روساخت به ژرف ساخت معنایی آن ها پی برد. اشاره در یادگیری دانش آموزان به معنای استفاده از حرکات بدنی و اشاره به اشیا یا موضوعات مختلف به منظور انتقال اطلاعات و درک مفاهیم می باشد. این روش یادگیری بر پایه استفاده از زبان غیرکلامی است که توسط دانش آموزان در رابطه با جهان پیرامون خود به کار می رود. با استفاده از حرکات بدنی و اشاره، دانش آموزان قادرند مفاهیم و اطلاعات مختلف را درک کنند و ارتباط بین آن ها را بسط دهند. روزهای اول ورودم به مدرسه بود. تقریبا ده روزی از شروع سال تحصیلی گذشته بود که بعنوان آموزگار پایه دوم وارد مدرسه شدم. اولین جلسه قرآن را با جشن کوچکی آغاز کردم تا هم در شروع درس قرآن مبارک باشد و هم دانش آموزان را برای حضور در این کلاس علاقمند کنم. پس از گذشت اولین جلسه متوجه شدم تعداد معدودی از دانش آموزان توانایی روان خوانی را دارند و همچنین تعداد دانش آموزانی که سوره های کوتاه قرآن را از حفظ باشند در کلاس ۲۹ نفری از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی کرد. با توجه به اینکه من در گذشته مربی پیش دبستانی بودم و تجربه کار با نوآموزانی را داشتم که هنوز توانایی خواندن را ندارند _ وارد عمل شدم و برای هر کلمه و عبارت سوره با توجه به معنا یا قرابت معنایی با اشاره چشم یا حالت صورت یا حرکات دست کلمه ب کلمه سوره را به دانش آموزان آموزش دادم. در پایان نتیجه خوبی از پیشرفت دانش آموزانم به دست آمد و باعث شور و نشاط و علاقمندی دانش آموزان به یادگیری و حفظ قرآن شد، امیدوارم این را حل ها را هم سایر معلمان برای آموزش و یادگیری قرآن با زبان بدن و اشاره به دانش آموزان به کار ببرند.

کلیدواژه ها:

یادگیری قرآن ، زبان بدن ، اشاره