چگونه توانستم مشکل وابستگی بیش ازحد دانش آموزم فاطمه را به مادرش بهبود ببخشم؟

اقدام پژوهی حاضر با هدف تعریف و درمان دانش آموز مدنظر دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شده است. طبیعی است که کودک هنگام خداحافظی و جدایی از والدین خود احساس اضطراب و نگرانی داشته باشد.برخی از کودکان اضطراب بسیار شدیدی را موقع جدا شدن از مادرشان نشان می دهند. در موارد بسیار شدید کودک حتی در اتاق مادر را تعقیب می کند، این مشکل موقعی در کودک در مدرسه می رود، آشکار می شود. حدود ۳ و نیم درصد کودکان به این ناراحتی مبتلا می شوند و در دخترها و طبقه مرفه بیشتر است. به این رفتارها اضطراب جدایی می گویند. اگر والدین کودک را در محیط مدرسه رها کنند اضطراب کودک بیشتر می شود پس باید با ملایمت، ملاطفت و نرمی با کودک ارتباط برقرارکرد و با حرف زدن با کودک به کاهش اضطرابش کمک کرد.اضطراب در برخی کودکان در آغاز سال تحصیلی طبیعی است به خصوص برای کودکانی که وارد دوره پیش دبستانی یا دوره ابتدائی می شوند.این دسته از کودکان چون از محیط خانه وارد محیط دیگری می شوند. با افراد جدید مواجهه می شوند و محیط جدیدی را تجربه می کنند و از سوی دیگر آزادی هایی را که در محیط خانه داشتند در مدرسه ندارند دچار اضطراب می شوند.مهمترین مسئله در ورود کودکان به مدرسه جدا شدن از والدین به خصوص مادر است و چون کودک چند سال به طور طبیعی در کنار مادر بوده است جدا شدن از مادر برایش سخت است.در سال تحصیلی اخیر بنده با چنین موضوعی مواجه شدم و آن هم وابستگی بیش از حد یکی از دانش آموزانم به نام فاطمه به مادرش بود که باعث می شد نسبت به مدرسه گریزان باشد و در بین جمع دانش آموزان بسیار کم رو و خجالتی باشد. ابتدا دانش آموز دارای این اختلال شناسایی شد و برای رفع این اختلال از مشاوره و مطالعه و مصاحبه با والدین او استفاده کردیم و سرانجام با کمک این روش ها و اجرای آنها و همکاری والدین، این اختلال تا حدود زیادی (۸۹درصد بهبودی حاصل شد)درمان شد و کودک در آخر بدون استرس و اضطراب و بدون حضور والدین در کلاس حاضر شد و به تحصیل خود پرداخت.

کلیدواژه ها:

ترس ، اختلال اضطراب جدایی ، استرس ، دانش آموز ، وابستگی