بررسی اهمیت و میزان تاثیر استراتژی های آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری مثبت بر اضطراب جدایی، ترس از فضای باز، اضطراب اجتماعی، ترس از آسیب فیزیکی، اضطراب فراگیر و وسواس فکری-عملی نوآموزان پیش دبستانی شهرکرد انجام شد. طرح پژوهش حاضر به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. در این طرح نوآموزان۶-۴ساله پیش دبستانی،چند مرکز پیش دبستانی در دسترس انتخاب و اولیای آنهابه پرسشنامه اضطراب جدایی اسپنس (نسخه والد) پاسخ دادند. سپس تعداد۳۰نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش والدگری مثبت را دریافت کردند. نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان دادکه آموزش والدگری مثبت باعث کاهش اضطراب جدایی نوآموزان پیش دبستانی شد(۰۱/۰> P). ضرایب اتا (اندازه اثر) برای متغیرها و ابعاد اضطراب: اضطراب جدایی (۳۷۴/۰)، اضطراب اجتماعی (۴۹۲/۰)، وسواس فکری-عملی (۰۹۳/۰)، هراس (۲۹۶/۰)، اضطراب فراگیر (۳۷۱/۰) و ترس از آسیب فیزیکی (۴۱۴/۰) به دست آمد.همچنین تحلیل کوواریانس چند متغیری برای ابعاد اضطراب معنادار بوده است(۰۱/۰> P). بنابراین فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر اینکه «آموزش والدگری مثبت برکاهش اضطراب نوآموزان پیش دبستانی اثربخش است.» مورد تایید قرار گرفته است. در مجموع می توان گفت بر ابعاد اضطراب از قبیل اضطراب جدایی (۳۷۴/۰)، اضطراب اجتماعی (۴۹۲/۰)، هراس (۲۹۶/۰)، اضطراب فراگیر (۳۷۱/۰) و ترس از آسیب فیزیکی (۴۱۴/۰) اثربخش بوده است ولی بر وسواس فکری-عملی (۰۹۳/۰) تاثیر معنادار نداشته است. نتیجه گیری شد که می توان با آموزش والدگری مثبت، اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، ترس از فضای باز، اضطراب فراگیر و ترس از آسیب فیزیکی نوآموزان پیش دبستانی راکاهش داد.

کلیدواژه ها:

آموزش والدگری مثبت ، اضطراب جدایی ، نوآموزان پیش دبستانی