بررسی نقش میانجی خودپنداره تحصیلی در رابطه خود تمایزیافتگی و خودکارآمدی تحصیلی

هدف این پژوهش نقش میانجی خودپنداره تحصیلی در رابطه خود تمایزیافتگی و خودکارآمدی تحصیلی می باشد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع رگرسیون است. نمونه پژوهش شامل ۱۳۶ دانش آموز دوره متوسطه شهر مشهد بود به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره مربوط به مدرسه، خودتمایزیافتگی، خودکارآمدی تحصیلی، و به منظور اندازه گیزی پیشرفت تحصیلی از معدل ترم گذشته دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل برنامه الحاقی پردازش گرهایس استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد با توجه به مقادیر ضرایب بتا ۰/۲۱۸ و ۰/۴۲۰ برای متغیرهای خودتمایزیافتگی و خودکارآمدی تحصیلی با خودپنداره و معناداری به ترتیب ۰/۰۲۴ و ۰/۰۰ می توان نتیجه گرفت خودپنداره نقش میانجی در ارتباط بین تمیازیافتگی و خودکارآمدی تحصیلی دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، خودتمایزیافتگی ، خودکارآمدی تحصیلی