پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و ناگویی هیجانی در زنان متاهل

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و ناگویی هیجانی در زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره خانواده ناحیه ۱ شهر قزوین در سه ماهه آخر سال ۱۴۰۱ بود که از این میان ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶)، مقیاس طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸) و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، ۱۹۹۴ ) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و ناگویی هیجانی با دلزدگی زناشویی همبستگی مثبت وجود دارد (۰/۰۱>p). همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین طرحواره های ناسازگار اولیه، بریدگی/طرد و از بین مولفه های ناگویی هیجانی، دشواری در شناسایی احساسات و تفکر عینی در مجموع توانسته اند ۴۳ درصد از واریانس دلزدگی زناشویی را تبیین و پیش بینی نمایند (۰/۰۱>p).

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، ناگویی هیجانی ، دلزدگی زناشویی