سیستم های آبیاری هوشمند در کشاورزی نوین: مولفه ها،تکنیکها و مزایا

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 193

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EMSWS01_008

تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1403

چکیده مقاله:

کشاورزی هوشمند به معنای ترکیب فناوری های پیشرفته با مدیریت کشاورزی برای امکان نظارت از راه دور، بهبود استفاده از منابع و خودکارسازی فرآیندهای مرتبط است. این مطالعه به بررسی مفهوم سیستم های آبیاری هوشمند می پردازد که شامل ارتقای سیستم های آبیاری خودکار با قابلیت های شناختی پیشرفته است. این کار با استفاده از روش های کنترل پیچیده و ادغام داده های گسترده برای تحلیل، با هدف بهبود مدل ها و کنترل آبیاری انجام می شود. این رویکرد شامل تکنیک هایی مانند یادگیری عمیق و یادگیری ماشین است. هدف سیستم های آبیاری هوشمند بهینه سازی تولیدات کشاورزی است در حالیکه تاثیرات زیست محیطی کشت محصولات را محدود کند. این سیستم ها با آبیاری دقیق محصولات در زمان مناسب، به میزان مناسب و در مکان مناسب به این هدف دست می یابند. این مقاله نتایج یک بررسی جامع از ادبیات موجود را ارائه می دهد و مولفه ها، تکنیک ها و مزایای سیستم های پیشرفته آبیاری مزرعه را مرور می کند. با استفاده از تکنولوژی های نوین مانند اینترنت اشیا (IoT) و یادگیری ماشین (ML) ، کشاورزان قادر به نظارت و کنترل بهتر بر سیستم های آبیاری خود خواهند بود. این تکنولوژی ها با جمع آوری و تحلیل داده ها، نه تنها بهره وری را افزایش می دهند بلکه مصرف آب و انرژی را نیز بهینه می کنند. سیستم های آبیاری با نرخ متغیر (VRI) یکی از مثال های بارز این تکنولوژی ها است که با تنظیم خودکار نرخ های آبیاری بر اساس نیازهای دقیق محصولات، نه تنها کارایی را افزایش می دهد بلکه مشکلاتی همچون شستشوی مواد مغذی و نیز بیماری ها را کاهش می دهد. استفاده از (IoT) و تکنولوژی های هوشمند در آبیاری مزایای بسیاری از جمله کاهش مصرف آب، کاهش هزینه ها، بهبود بهره وری، کاهش مصرف انرژی و جلوگیری از هدر رفت منابع دارد. این تکنولوژی ها با ارائه اطلاعات دقیق و به موقع به کشاورزان کمک می کنند تا تصمیمات بهتری بگیرند و به یک کشاورزی پایدار و کارآمد دست یابند.

نویسندگان

سیدواحد موسوی

دانشجوی دکتری ،گروه مدیریت فناوری اطلاعات،دانشکده مدیریت و اقتصاد،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

رضا رادفر

عضو هیات علمی،گروه مدیریت فناوری اطلاعات،دانشکده مدیریت و اقتصاد،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ،ایران

سعید ستایشی

عضو هیات علمی،گروه مهندسی هسته ای،دانشکده فیزیک و مهندسی انرژی،دانشگاه امیرکبیر،تهران، ایران