تدوین چارچوب برنامه درسی ارتباط ساز در آموزش عالی ایران

پیوند آموزش و پژوهش، رویکردی موثر برای افزایش کیفیت یادگیری دانشجویان و در نتیجه رشد و تحول آموزش عالی است. پژوهش حاضر با هدف تدوین چارچوب مناسب برنامه درسی ارتباط­ساز در آموزش عالی ایران انجام شد. طرح پژوهش از نوع کیفی و با روش داده بنیاد است. جامعه آماری پژوهش شامل متخصصان و صاحب نظران کلیدی برنامه ریزی درسی آموزش عالی دانشگاه های شهیدبهشتی، علامه طباطبایی، امیرکبیر و الزهرا می باشد که ۱۳ نفر از آنها بر اساس اصل اشباع نظری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از رویکرد گلیزری و مقایسه مستمر در فرایند کدگذاری باز، انتخابی و نظری تجزیه و تحلیل شدند و نتایج آن به ظهور چارچوب نهایی پژوهش با ۱۳ مقوله اصلی، ۲۹ مقوله فرعی و ۹۶ مفهوم، پیرامون مقوله محوری با عنوان «پیوند آموزش و پژوهش» منجر شد. یافته ها حاکی از آن بود که چارچوب برنامه درسی ارتباط­ساز مشتمل بر عناصر، عوامل موثر و پیامدها است که هریک از این مولفه ها دربرگیرنده چندین مقوله می­باشد. نتیجه پژوهش نشان داد که ارتباط بین آموزش و پژوهش در برنامه درسی ارتباط­ساز براساس چارچوب پیشنهادی به رشد و بالندگی کنشگران آموزشی و پژوهشی، توسعه و پویایی دانشگاه­ها، کاربردی شدن برنامه درسی، توسعه یافتگی کشور در ابعاد مختلف و گسترش افق­های دانش منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، برنامه درسی ، برنامه درسی ارتباط ساز ، برنامه درسی آموزش عالی