کاربرد الگوریتم ژنتیک در هوش مصنوعی

الگوریتم های ژنتیک یکی از الگوریتم های جستجوی تصادفی است که ایده آن برگرفته از طبیعت می باشد .الگوریتم ژنتیک (Genetic Algorithm) خانوادهای از »مدلهای محاسباتی »است که از مفهوم »تکامل« الهام گرفته شده اند. این دسته از الگوریتمها، «جوابهای محتمل« یا »جوابهای کاندید« و یا »فرضیه های محتمل« برای یک مساله خاص را در یک ساختار داده ای »کروموزوم مانند« کدبندی میکنند .الگوریتم ژنتیک از طریق اعمال »عملگرهای بازترکیب« روی ساختارهای داده ای کروموزوم مانند، اطلاعات حیاتی ذخیره شده در این ساختارهای دادهای را حفظ میکند. در واقع الگوریتم ژنتیک (GA) تکنیک جستجویی در علم رایانه برای یافتن راه حل تقریبی برای بهینه سازی و مسائل جستجو است.از سال ۱۹۶۰ تقلید از موجودات زنده برای استفاده در الگوریتمهای قدرتمند جهت مسائل مشکل بهینه سازی مورد توجه قرار گرفت که روشهای محاسبه تکاملی نام گرفتند. اصول بنیادی الگوریتم ژنتیک اولین بار توسط جان هالنددر سال ۱۹۷۵ در دانشگاه میشیگان ضمن درسی که باعنوان نظریه سیستمهای تطبیقی ارائه میداد ابداع گردید.این روش یکی از مهمترین الگوریتمهای ابتکاری میباشد که از آن برای بهینه سازی جهت توابع تعریف شده روی دامنه محدود استفاده میشود. در این الگوریتم اطلاعات گذشته با توجه به موروثی بودن الگوریتم استخراج شده و در روند جستجو مورد استفاده قرار میگیرد. مفاهیم این الگو در سال ۱۹۸۹ توسط گلبرگ توسعه داده شد. در این مقاله کوشش شده است تا این روش با رویکردی مدیریتی تشریح شود.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، هوش مصنوعی ، بهینه سازی