کاربرد عسل در زندگی روزمره ایرانیان با تکیه بر سفرنامه های دوره صفویه

بیان مساله : عسل یک ماده شیرین طبیعی است که توسط زنبورهای عسل تولید می شود و در ادوار مختلف تاریخی از آن استفاده می شد. عسل به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی مورد استفاده قرار می گرفت و در فرهنگ های مختلف به عنوان یک درمان طبیعی برای بیماری ها به کار می رفت . عسل در زندگی ایرانیان دوره صفویه جایگاه مهمی داشت و نه تنها به عنوان شیرین کننده بلکه به دلیل خواص دارویی از آن بهره می بردند. علاوه بر اهمیت درمانی و دارویی ، ایرانیان از عسل در طبخ غذاهای خود استفاده می کردند.هدف پژوهش : هدف از پژوهش حاضر معرفی و شناسایی فواید طبی عسل و نحوه استفاده از آن برای تشخیص و درمان بیماری ها است که در طب سنتی اهمیت به سزایی داشت .روش و چگونگی انجام پژوهش : روش پژوهش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر منابع تاریخی و سفرنامه های دوره صفویه می باشد.یافته ها و نتیجه گیری : نتایج این پژوهش نشان می دهد که این داروی طبیعی برای قرن ها جزء اصلی در طب سنتی بوده و در دوره صفویه خواص ضد باکتریایی عسل ، آن را به یک انتخاب محبوب برای بهبود زخم و به عنوان یک نگهدارنده طبیعی تبدیل کرده بود. علاوه بر آن، عسل به دلیل خواص دارویی آن، مورد استفاده برای درمان بیماری های مختلف مانند نیش حشرات به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی استفاده و در نهایت عسل به عنوان یک شیرین کننده طبیعی در شیرینی و مربا و حلوا استفاده می شد. علاوه بر این ، ماندگاری طولانی عسل ، آن را به یک منبع غذایی کاربردی تبدیل کرده بود که می توانست برای مدت طولانی نگهداری شود.

کلیدواژه ها:

ایرانیان ، دوره صفویه ، عسل ، سفرنامه ها ، خواص طبی و دارویی .