زنبور عسل ؛ صمیمی ترین دوست انسان، ناجی طبیعت و محیط زیست

قبل از اینکه انسان در صحنه کره زمین حاضر شود زنبور عسل وجود داشته و نقش خود را در محیط زیست گیاهی ایفا می کرده و موجب سلامت گیاهان از نظر ژنتیکی بوده و باعث جلو گیری از بسیاری نقص ها شده بطوریکه اگر زنبور عسل وجود نداشت شاید بسیاری از گیاهان از بین رفته و در نتیجه کره زمین برای زندگی و ادامه بقای گیاهی و جانوری و انسانی ، سخت و غیر ممکن می شده است . در بررسی های بعمل آمده و تحقیقات انجام شده در ارتباط با دیرینه شناسی زنبور عسل ، اولین فسیل زنبور عسل با قدمت حدود ۴۰ میلیون سال در منطقه بالتیک ، مبین این است که قدمت زندگی زنبور عسل بیشتر از زندگی انسانهای روی کره زمین می باشد. هنوز مشخص نیست از چه زمانی انسان پی به وجود زنبور عسل برده و آن را مورد بهره برداری قرار داده است . قدیمی ترین آثاری که در جهان وجود دارد و نشان دهنده برداشت عسل وجود دارد از ده تا پانزده هزار سال تجاوز نمی کند. در مقاله مروری پیش رو به نقش اساسی زنبور عسل در برقراری تعادل بین گیاهان و محیط زیست پیرامون آن ها و همچنین به بررسی توانایی زنبورعسل جهت پایش آلاینده ها و سایر ترکیبات شیمیایی در محیط زیست از طریق شرطی سازی و یا سنجش بقایای مواد شیمیایی مختلف در کندوها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

زنبور عسل ، آلاینده های شیمیایی ، حافظ محیط زیست ، پایش زیستی ، فضای سبز شهری .