فلسفه هوش مصنوعی؛ از مبانی و خاستگاه تا قلمرو دگردیسی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 363

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPHL01_001

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1403

چکیده مقاله:

هوش مصنوعی به طرق فزاینده ای در حال نفوذ در زندگی ما است ؛ بنابراین با تکیه تنها در رویکردهای سنتی و مبتنی بر فناوری برای توسعه و استقرار کافی نخواهد بود زیرا آن فناوری به گونه ای است که تجربه انسان را افزایش می دهد. هوش مصنوعی پیوندهای نزدیکی با فلسفه دارد زیرا هر دو در مفاهیم متعددی مانند هوش، عمل ، خودآگاهی ، معرفت شناسی و حتی اختیار مشترک هستند. رشد روزافزون فناوری درصدد ایجاد حیات مصنوعی یا مخلوقات مصنوعی است ، به همین دلیل فلاسفه توجه شایانی به هوش مصنوعی نشان می دهند. این عوامل باعث ظهور فلسفه هوش مصنوعی شده است . علاوه بر این ، این فناوری با ایجاد موجودات مصنوعی مرتبط است ، بنابراین این رشته می تواند موردتوجه فیلسوفان واقع شود. این عوامل به ظهور فلسفه هوش مصنوعی کمک کردند. فلسفه هوش مصنوعی شاخه ای از فلسفه ذهن و فلسفه علوم کامپیوتر است که هوش مصنوعی و پیامدهای آن را برای دانش و درک هوش، اخلاق، آگاهی ، معرفت شناسی و اراده آزاد بررسی می کند؛ از همین رو مقاله حاضر به صورت نظری و به شیوه توصیفی و تحلیلی به بازشناسی فلسفه وجودی ؛ مبانی ، خاستگاه و قلمرو تحولات فلسفی هوش مصنوعی پرداخته است . رهآورد پژوهش این فرضیه را تقویت می نماید که فلسفه هوش مصنوعی مجموعه ای از مسائلی است که در درجه اول به این موضوع می پردازد که آیا هوش مصنوعی امکانپذیر است یا خیر و اینکه امکان ساخت یک ماشین تفکر هوشمند وجود دارد یا خیر. مهم ترین مسائل »ممکن بودن یا نه « در تلاقی نظریه های محتوای معنایی اندیشه و ماهیت محاسبات نهفته است . مشکله دیگر مربوط به ماهیت عقلانیت را احاطه کرده است و حول قوای استدلالی به ظاهر »متعالی « ذهن انسان می چرخد. نکته کلیدی دیگر مربوط به مسائل مربوط به معماری یک ماشین هوشمند می باشد. هنگامی که زمینه درک یک فناوری فراهم شد باید با توجه به واکنش های اجتماعی آن پاسخ مناسب آن را مطابق مقررات و قوانین پیدا کرد. همه ویژگی های یاد شده در مورد فناوری های جدید هوش مصنوعی نیز وجود دارند. در این میان اعتبار فلسفی هوش مصنوعی همراه با ترس از پایان دادن به دوره کنترل انسان بر روی زمین است . لذا نسبت به استقلال هوش مصنوعی و قابلیت های تصمیم گیری ، تحقیقات آینده می باید می تواند بر چارچوبهای اخلاقی کنترل کننده تمرکز کند.

نویسندگان

محمود عباسی

استاد حقوق پزشکی و رییس مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، تهران، ایران

مهرداد تیموری

استادیار حقوق جزا و جرم شناسی و پژوهشگر مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، تهران، ایران