نگاشت آسیب پذیری تولید محصولات زراعی به خشک سالی در منطقه سیستان و بلوچستان

تغییرات آب وهوا ممکن است باعث وقوع خشک سالی های شدید با خسارات سنگین اقتصادی - اجتماعی شود؛ بعلاوه، ارزیابی آسیب پذیری، نخستین گام در زمینه مدیریت ریسک و افزایش توانایی کشاورزان در برابر خشک سالی است، بنابراین هدف از این مطالعه ارزیابی آسیب پذیری منطقه ای سیستان و بلوچستان و ارائه استراتژی های مناسب برای کاهش آسیب پذیری در برابر خشک سالی است. در این مقاله، شاخص های بیوفیزیکی و اجتماعی - اقتصادی برای اندازه گیری آسیب پذیری در برابر خطر خشک سالی و سه مولفه آن (مواجه، حساسیت و ظرفیت تطبیقی) به کار گرفته شد؛ نتایج نشان داد که شهرستان های چابهار (۲) و خاش (۷۹/۱) در برابر خشک سالی آسیب پذیرترند علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که آسیب پذیری در برابر خشک سالی با توسعه اجتماعی و اقتصادی منطقه مرتبط است. به طورکلی، مکان هایی با بالاترین سطح مواجه، در شاخص کلی، بیش ترین آسیب پذیری را تجربه کرده اند، همچنین، مکان هایی با ظرفیت سازگاری بالا الزاما حساسیت کمتری نسبت به خشک سالی نداشتند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، شاخص مواجه ، ظرفیت سازگاری ، حساسیت ، کشاورزی ، سیستان و بلوچستان