ارائه یک پروتکل مسیریابی هوشمند درشبکه های سیارموردی براساس DSR

خصوصیات شبکه های سیارموردی همچون تحرک بالای گره ها و پویا بودن توپولوژی مسئله مسیریابی را دراین شبکه ها به چالش کشیده است پروتکل مسیریابی DSR یکی ازپروتکلهای مسیریابی مبنایی درشبکه های سیار موردی است که کوتاهترین مسیر را به عنوان بهترین مسیر انتخاب می کند اما این معیار انتخاب مسیر درپروتکل DSR امکان یافتن مسیربهینه را ندارد هدف این مقاله افزایش کارایی الگوریتم مسیریابی DSR با استفاده ازسیستم فازی است درسیستم های فازی ارایه شده دراین مقاله ارزش مسیر براساس کمترین انرژی باقی مانده درگره های میانی مسیر تعداد گام ها و میانگین تعدادهمسایه های گره های میانی محاسبه و مسیر بهینه از میان مسیرهای موجود انتخاب می شود نتایج شبیه سازی پروتکل DSR کلاسیک و پروتکل بهبودیافته با استفاده ازسیستم فازی حاکی ازکارایی بالاتر روش ارایه شده ازلحاظ معیارهای سربار مسیریابی و توان عملیاتی شبکه می باشد.

کلیدواژه ها:

پروتکل DSR ، سیستم فازی ، شبکه سیارموردی ، مسیریابی