حقوق بین الملل بیابان ها و تاثیر بر تنوع زیستی

بیابان از ترکیب بی + آب + آن به معنای مکان بدون آب می باشد. پس از چالش های مهم تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین، بیابان زایی سومین چالش پیش روی بشر در هزاره سوم هست که «توسعه پایدار» را با چالشی جدی مواجه ساخته است. تغییرات فاحش اقلیمی، وجود شناسه های غیرقابل انکار فقر در تمامی ابعاد ۵ گانه پایداری (بوم شناختی، سکونتگاهی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی) از مهم ترین دلایل شتاب ویرانگر بیابان زایی در گستره زادبوم مشترک زمین گردیده؛ برخی از شاخص های بیابان زایی شامل کاهش اراضی پوشیده از پوشش گیاهی، افزایش سطح بازتاب اراضی، میزان کاهش گیاهان چندساله مخصوصا درختان و بوته ها (و تبدیل به درختچه زار و بوته زار)، تخریب و فرسایش خاک، توسعه تپه های ماسه ای، شور شدن و باتلاقی شدن خاک هاست. عوامل طبیعی و انسانی از اصلی ترین عوامل بیابانزایی محسوب می گردند. زوال اکوسیستم های طبیعی یا کاهش توان تولید بیولوژیک اراضی در این مناطق، خطرساز و آسیب پذیری و ناپایداری عرصه های طبیعی را با خسارات فراوان اقتصادی به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

بیابان ، تغییرات ، تخریب ، انسان ، خسارات