بهبود تاب آوری شهری در تخلیه اضطراری شهر با استفاده از مدیریت تقاضا

با گسترش فجایع شهری مانند زلزله، حملات جنگی، خرابی نیروگاه های هسته ای و موارد دیگر، لزوم برنامه ریزیجهت تخلیه اضطراری شهرها بیش از پیش احساس می شود. مدیریت تخلیه اضطراری شهروندان بعد از وقوعفاجعه می تواند نقشی مهم در بهبود زمان تخلیه ایفا نماید. این مدیریت می تواند در راستای نظم بخشیدن بهرفتار شهروندان در انتخاب زمان شروع حرکت از محل سکونتشان به پناهگاه ها و همچنین مشخص نمودن مسیرحرکتشان در شبکه حمل و نقل شهری بسیار کارا ظاهر شود. مطالعه حاضر به دنبال ارائه سیاست هایی برایمدیریت رفتار شهروندان جهت بهبود وضعیت تخلیه اضطراری شهر در زمان وقوع فجایع می باشد. به همین منظوردر ابتدا طی سناریویی، نتایج رفتار شهروندان در انتخاب پناهگاه و مسیر حرکتشان به سوی آن در زمان تخلیهاضطراری و در وضعیتی که هیچ مدیریتی وجود ندارد بر روی شبکه ای آزمایشی (شبکه حمل و نقلی سوفالز)،مشخص شد. سپس طی سناریوهای مختلف بر روی همان شبکه حمل و نقلی، نتایج اعمال سیاست هایی همچونکنترل زمان شروع حرکت، تعیین پناهگاه و مشخص نمودن مسیر حرکت به پناهگاه در زمان تخلیه اضطراری برایساکنین نواحی مختلف شهر تعیین گردید و این نتایج با نتایج وضعیتی که هیچگونه مدیریتی در این ارتباط وجودندارد مقایسه گردید.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، تخلیه اضطراری ، مدیریت تقاضا