کنترل شیمیایی علف های هرز پهن‎برگ در کشت پاییزه بالنگوی شهری مناطق دیم سردسیر

با وجود سازگاری بالنگو به شرایط نیمه ‎خشک آذربایجان، به دلیل قدرت رقابتی کم با علف های، زراعت و توسعه این محصول محدود می ‎باشد. جهت ارزیابی علف‎کش های خاک کاربرد در کنترل علف‎های هرز مزارع بالنگو شهری آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ و ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه اجرا شد. سال اول تیمارها شامل کاربرد علف‎کش های دیورون، اکسی فلورفن، اگزادیازون و متری بوزین با ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد دز توصیه شده (در مراحل اولیه سبز شدن بالنگو) و شاهد عدم وجین بود. ۳۰ روز پس از سم پاشی کمترین تراکم و بیوماس علف های هرز برای تیمارهای ۷۵ و ۱۰۰ درصد متری بوزین و ۱۰۰ درصد اکسی فلورفن ثبت شد. تراکم و بیوماس علف های هرز در این تیمارها به ترتیب ۲،۱/۹ و ۲/۲ بوته در مترمربع و ۰/۳۳، ۰/۴۵ و ۰/۵۲ گرم در مترمربع بود. بیشترین عملکرد دانه بالنگو برای علف‎کش متری بوزین در دز ۱۰۰ درصد (۳۲ گرم در مترمربع) مشاهد شد. بر اساس نتایج سال اول علف‎کش متری‎بوزین به عنوان تیمار برتر انتخاب و در سال بعد در دو زمان، زود پس رویشی (۲۰ درصد بالنگو سبز شده بود) و پس رویشی (بالنگوها کاملا سبز شده و در ارتفاع ۵ سانتی‎متری بودند) در دو دز ۳۷۵ و ۵۰۰ گرم در هکتار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بالنگو به کاربرد پس رویشی آن متحمل ‎تر بوده و در جهت دستیابی به حداکثر کنترل علف‎های هرز توصیه می ‎شود پس از سبز شدن بالنگو و پیش از سبز شدن علف‎های هرز استفاده شود.

کلیدواژه ها:

دیم ، دز ، علف‎کش ، گیاه روغنی ، متری بوزین