اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و خود گسستگی بیماران مبتلا به وسواسفکری - عملی مراجعه کننده به مراکز روانشناختی

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و خود گسستگی بیماران مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر اهواز بود جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به وسواس فکری - عملی مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر اهواز در سال ۰۳-۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری این پژوهش بصورت نمونه گیری در دسترس با ملاکهای ورود بود که بصورت تصادفی به دو گروه (۱۵) نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش تقسیم شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پاسخ های نشخواری هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و اپنهایمر و اووستروگل (۱۹۹۹) و پروتکل درمانی شناختی رفتاری داگاس و چاود (۲۰۰۷) بود. پس از گزینش تصادفی گروه ها از گروه آزمایش و گروه کنترل پیش آزمون به عمل آمد. سپس بر روی گروه آزمایش پروتکل درمانی شناختی رفتاری داگاس و چاود (۲۰۰۷) در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای روی گروه آزمایش صورت پذیرفت و در نهایت پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری و خود گسستگی اثر بخش بوده است.