رابطه بین سبکهای دلبستگی (ایمن، اجتنابی و دوسوگرا)، جرات ورزی، تاب آوری و احساس تنهایی با استقلال عاطفی زنان سرپرست خانوار شهر پلدختر

هدف این پژوهش، رابطه بین سبکهای دلبستگی (ایمن، اجتنابی و دوسوگرا)، جرات ورزی، تاب آوری و احساس تنهایی با استقلال عاطفی زنان سرپرست خانوار شهر پلدختر می باشد. این پژوهش با روش توصیفی انجام شد. نوع پژوهش حاضر توصیفی و مبتنی بر روش همبستگی بود. جامعه آماری عبارت است از کلیه زنان سرپرست خانوار شهر پلدختر در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشند. که با توجه به محدود بودن حجم جامعه آماری تمامی افراد (۲۰۰ نفر) به روش نمونه گیری منطبق بر جامعه انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵)، احساس تنهایی آشر و همکاران (۱۹۸۴)، تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، سبک های دلبستگی سیمپسون (۱۹۹۰) و مقیاس استقلال عاطفی استنبرگ و سیلوربرگ (۱۹۸۶) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین سبک های دلبستگی، جرات ورزی، تاب آوری با استقلال عاطفی رابطه معناداری وجود دارد. از بین سه خرده مقیاس سبک های دلبستگی، سبک دلبستگی ایمن سهم بیشتری در پیش بینی متغیر استقلال عاطفی ایفا می کند (۰۱/۰>p). همچنین، احساس تنهایی نیز توانایی پیش بینی منفی با متغیر استقلال عاطفی می باشد (۰۱/۰>p). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که این مدل توان پیش بینی ۱/۳۵ درصد از استقلال عاطفی گروه نمونه را بر مبنای متغیرهای دلبستگی، جرات ورزی، تاب آوری و احساس تنهایی دارا بود (۰۱/۰>p).

کلیدواژه ها:

سبکهای دلبستگی ، جرات ورزی ، تاب آوری ، احساس تنهایی ، استقلال عاطفی