نقش مهاجرت در ناپایداری های جمعیتی استانهای مرزی

ناپایداری جمعیت در استان های مرزی مهمترین پیامد مبادله جمعیتی در کشور است . مهاجرت و کاهش جمعیت در استانهای مرزی ، مشکلات توسعه ای و حتی امنیتی را ایجاد می کند. لذا درک پویایی و توزیع جمعیت در مناطق مرزی برای برقراری امنیت پایدار از اهمیت ویژهای برخوردار است . هدف اصلی در این مطالعه بررسی وضعیت جمعیت و جریان های مهاجرتی در چند دهه اخیر است . روش تحقیق در اینجا توصیفی -تحلیلی و تحلیل ثانویه داده های مهاجرت استان های کشور است . نتایج تحقیق نشان داد که درحالیکه استانهای مرکزی دارای بالاترین میزان مهاجرپذیری بوده، استانهای مرزی شمالغربی ، غربی ، جنوبغربی و جنوبشرقی بالاترین میزانهای مهاجرفرستی را دارند. هر ساله نسبت بالایی از جمعیت این مناطق به سمت استانهای مرکزی از موطن خود خارج میشوند. از دست دادن جمعیت در مناطق مرزی در مقابل بار زیاد جمعیت در مناطق مرکزی ، ضمن برهم زدن تعادل جمعیتی شرایط اجتماعی نامناسبی را ایجاد کرده است . آمایش سرزمین ، ایجاد فرصت های شغلی ، ایجاد مراکز آموزشی و فنی و حرفه ای ، تاکید بر گسترش و سرمایه پذاری بر جاذبه های گردشگری ، هماهنگی در سیاست های مختلف کشوری و .... از جمله مهمترین راهکارهای سیاستی است که میتوان در جهت کاهش مهاجرفرستی و نگه داشت جمعیت در نقاط مرزی به کار بست .

کلیدواژه ها:

مهاجرت داخلی ، ناپگایداری جمعیت ، استان مرزی ، مهاجرت خالص