ارزیابی زیست محیطی شبکه های آبیاری تحت فشار (مطالعه موردی: شهرستان مریوان)

شبکه های آبیاری تحت فشار به عنوان یک فناوری پیشرفته در مدیریت منابع آب و کشاورزی مطرح می شوند. این تحول درسیستم های آبیاری باعث افزایش بهر ه وری آب، کاهش ضایعات، و بهبود شرایط زیست محیطی می گردد. ارزیابی زیست محیطیشبکه های آبیاری تحت فشار اهمیت زیادی دارد زیرا تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم این دستگاه ها بر محیط زیست، تنوع زیستی، ومنابع آب قابل مشاهده است. مطالعه حاضر باهدف شناسایی راهبردهای موثر در راستای ارزیابی زیست محیطی پروژه های آبیاریتحتفشار در قالب مطالعات کاربردی و به صورت تحلیلی است. در گام اول وضعیتی از پروژه های صورت گرفته در منطقه موردارزیابی قرارگرفته و مبتنی بر مطالعات انجام شده در مناطق مختلف، تطبیق مطالعات با محدوده مطالعاتی مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان می دهد که شبکه آبیاری تحت فشار می تواند بهبود مستقیم کیفیت آب و کاهش آلودگی منابع آب را فراهم کند. همچنین،این سیستم ها می توانند کاهش مصرف آب، و افزایش بهره وری زمین های کشاورزی کمک کنند. احداث پروژه های شبکه آبیاریتحت فشار به منظور بهبود بهرهوری و مدیریت بهینه منابع آبی در کشاورزی انجام شده است. ازجمله جوانب مهم این پروژه ها، استفادهاز تکنولوژی های نوین در زمینه کنترل و اندازه گیری دقیق مصرف آب است. کشاورزان، با استفاده از این شبکه ها، می توانند به طوردقیق مصرف آب را کنترل کرده و از ضایعات آب جلوگیری نمایند. همچنین، شرکت در تعاونی ها برای مدیریت مشترک منابع آب وبهره گیری بهینه از این سیستم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این اقدامات نه تنها به بهبود شرایط کشاورزی منطقه کمکمی کنند بلکه به حفاظت از منابع آب و کاهش اثرات منفی بر زیست محیطی نیز همگام باشند.

کلیدواژه ها:

شبکه های آبیاری ، آبیاری تحت فشار ، ارزیابی زیستی ، کشاورزان ، زیست پذیری