مسئولیت مدنی سازمان غذا و دارو ناشی از مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی

مسئولیت مدنی دولت یکی از با اهمیت ترین مسائل علم حقوق است که بحث های پر دامنه ای نیز پیرامون آن و مبانی اینمسئولیت درگرفته است.پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی با تحلیل نظریات فقها و حقوقدانان به بررسی مسئولیت مدنیسازمان غذا و دارو ناشی از مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی پرداخت. مبانی متعددی برای مسئول تلقی نمودنسازمان غذا و دارو( و به طور کلی دولت) از سوی حقوقدانان مطرح گردیده که از آن جمله میتوان به تقصیر، مسئولیتنوعی(نقض تعهد ایمنی)، نقص تجهیزات و مبنای نفی ضرر اشاره نمود. یافته های این پژوهش حکایت از این داشت که در فقهامامیه قواعد اتلاف، تسبیب و غرور در جهت اثبات مسئولیت سازمان غذا و دارو ناشی از مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی وبهداشتی، مورد استفاده قرار گرفته که قاعده تسبیب، هماهنگی بیشتری با این موضوع دارد. در حقوق ایران نیز بسیاری ازحقوقدانان، تفش نموده اند که این مسئولیت را بر اساس مسئولیت محض تحلیل نمایند که به نظر امکانپذیر نمی باشد. نظریهقابلیت استناد به عنوان یکی از نظریات مطرح شده در مبانی مسئولیت مدنی است که متکی به فقه امامیه می باشد این نظریه بدوننیاز به اثبات تقصیر و یا تمسک به مسئولیت محض که در نظام حقوقی ما قابول پذیرش نمی باشد، به خوبی میتواند مسئولیتسازمان غذا و دارو ناشی از مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی را توجیه نماید.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، نظریه تقصیر ، مسئولیت محض ، قاعده تسبیب ، سازمان غذا و دارو