رابطه انگیزش پیشرفت تحصیلی و راهبرد خود تنظیمی با یادگیری دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین انگیزش پیشرفت تحصیلی و راهبرد خود تنظیمی با یادگیری دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا به تعداد ۱۲۰۰ نفر بود که در این میان با توجه به جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، تعداد ۲۹۰ نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس(۱۹۷۷)، پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد(۱۹۹۵) و معدل نمرات دروس استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، نمودار و میانگین) و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد از بین متغیرهای مورد مطالعه در رگرسیون بهترین پیش بینی کننده یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا در گام اول خودتنظیمی و در گام دوم انگیزش پیشرفت تحصیلی بود. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام ارتباط بین خودتنظیمی و انگیزش پیشرفت تحصیلی با یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا معنادار بود. همچنین انگیزش پیشرفت تحصیلی با یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا (r=۰/۱۵۸) رابطه معنی دار وجود داشت. وخودتنظیمی و ابعاد راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی با یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا (۰/۲۲۰، r=۰/۲۸۰ ،۰/۳۰۸ )، رابطه معنی دار وجود داشت. همچنین بر طبق نتایج ضریب تعیین ۷/۸، ۹/۵ ،۴/۸ درصد واریانس خودتنظیمی و ابعاد راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی با یادگیری در بین دانش آموزان ابتدایی شهر شهرضا مشترک بود.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، پیشرفت تحصیلی ، راهبرد خود تنظیمی ، یادگیری