بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری و مشکل تنظیم هیجان در افراد دارای اختلال افسردگی اساسی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دشواری و مشکل تنظیم هیجان در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طراحی پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی در شهرستان زنجان در سال ۱۴۰۲ بود. از میان این افراد، ۳۰ داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به یک گروه آزمایشی (۱۵ نفر) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل فرم افسردگی بک ۲ (۱۹۶۱) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان (گراتز و رونمر ، ۲۰۰۴) بود. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت درمان درمان پذیرش و تعهد قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند و هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری، تحلیل کوواریانس چند متغیری در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان در سطح ۰۵/۰ برای تنظیم هیجان موثر بوده است. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گیری کرد که مداخله پذیرش و تعهد هیجانی در تنظیم هیجان و عواطف موثر و مفید بوده و می تواند به عنوان یک درمان کارآمد برای عدم تنظیم هیجان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، اختلال ، افسردگی اساسی ، تنظیم هیجان ، مشکل تنظیم