ارزیابی زیست محیطی سدهای خاکی دارای تاخیر در فاز ساخت وساز با رویکرد ماتریس لئوپولد ایرانی (مطالعه موردی: سد آبسرده)

باتوجه به خشک بودن اقلیم ایران و کم بودن نزولات جوی احداث سد در این کشور رونق فراوانی داشته . همچنین لرزهخیز بودن ایران و دسترسی بهتر به منابع قرضه خاک باعث شده که این کشور بیشتر به سمت ساخت سدهای خاکی برود. امروزه تمام پروژههای سدسازی نیازمند انجام مطالعات ارزیابی زیست محیطی هستند. این مطالعات معمولا قبل از احداث پروژه انجام می شود. اما گاهی اوقات به دلایل مختلف احداث و تکمیل این پروژهها به تعویق می افتد. هدف از انجام این پژوهش بررسی آثار تاخیر در ساخت وساز سدهای خاکی بر محیط زیست هست . بدین منظور تاخیر در برنامه ساخت و فازبندی ساخت سد، در دو بخش پیش بینی اثرات و پرسش نامه ها منعکس شده است . دراین بین سد آبسرد مورد مطالعاتی مناسبی است ؛ زیرا این پروژه در سال ۱۳۸۸ کلید خورد و تا سال ۱۴۰۲ که این پژوهش در حال انجام است به پایان نرسیده. مطالعه حاضر باهدف ارزیابی اثرات زیست محیطی سد آبسرده در فاز ساخت بر محیط های بیولوژیکی ، فیزیکی - شیمیایی انجام شد. با بررسی بیش از ۱۰۰ پرسش نامه در بخش پیش بینی اثرات و نمرهدهی مشخص شد که زیربخش های خاک با ۳۵ درصد و محیط بیولوژیکی جانوران با ۳۴ درصد بیشترین تاثیر منفی را از تاخیر در عملیات سدسازی دریافت می کنند. با واردکردن میانگین نتایج نرمال شده به ماتریس ICOLD۱ ایرانی مشخص شد که طولانی شدن ساخت پروژه از منظر زیست محیطی تهدید متوسط به حساب می آید.

کلیدواژه ها:

سد آبسرده ، EIA ، لئوپولد ، ICOLD ، محیط زیست