بررسی اثرات زیست محیطی فرامرزی در همگرایی حقوق بین الملل

ارزیابی آثار زیست محیطی، به فرآیندهای پیش بینی، شناسایی و ارزیابی آثار پروژه ها و تصمیم های توسعه ای بر محیط زیست، سلامت انسان و رفاه جامعه اطلاق می شود. این اصل مبین یکی از تعهدهای بنیادین دولت ها در راستای حفاظت از محیط زیست و ارتقای توسعه پایدار زیست محیطی است. امروزه حفاظت از محیط زیست، در پرتو همکاری های جهانی به مثابه توسعه در حالی از جمله مصادیق همگرایی بینالمللی به شمار می آید، که پایداری جهانی به طور چشمگیری تحت تاثیر رشد اقتصادی و تحولات اجتماعی قرار دارد، که این مهم همگام با توسعه در پرتو تعاملات، توافقات و همکاری های بین المللی بروز و ظهور پیدا می کند. روش شناسی تحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و از نظر شیوه اجرا و گردآوری اطلاعات، از نوع اسنادی است که بر پایه اسناد و منابع مکتوب و با مطالعه کتابخانه ای (بررسی مقالات گوناگون، اسناد و قوانین موجود، کتب فقهی و حقوقی)، به تبیین « بررسی اثرات زیست محیطی فرامرزی در همگرایی حقوق بین الملل » به صورت حقوقی پرداخته شده است. نتایج نشان داد همگرایی بین المللی ، فرایندی است که طی آن، واحدها به طور داوطلبانه از اعمال اقتدار تام خویش برای رسیدن به هدف های مشترک، صرفنظر کرده و از یک قدرت فوق ملی پیروی می کنند. همگرایی باعث تامین منافع و کاستن از آسیب ها خواهدبود. به خصوص در میان کشورهایی که دارای اشتراکات منافع هستند، همگرایی می تواند در زمینه های مختلفی چون؛ محیط زیست برای دست یابی به امر حفاظت و یا رسیدن به یک محیط زیست فعال، پویا در میان اعضا باشد. این امر می تواند در کشورهای گوناگون دنیا دیده شود.

کلیدواژه ها:

اثرات زیست محیطی ، فرامرزی ، همگرایی حقوق بین الملل