مهندسی ژنتیک و نقش آن در بهبود راندمان گیاه پالایی (phytoremediation)

فلزات سنگین و متالوئیدهای سمی مانند کادمیوم، سرب، جیوه، آرسنیک و سلنیوم به طور مداوم در محیط منتشر می شوند. نیاز فوری به توسعه روش های کم هزینه، موثر و پایدار برای حذف یا سم زدایی آنها وجود دارد. روش های مبتنی بر گیاه، مانند گیاه پالایی، نسبتا ارزان هستند زیرا در محل انجام می شوند و مبتنی بر انرژی خورشیدی هستند. در این بررسی، پیشرفت های خاص در رویکردهای گیاهی برای اصلاح آب و خاک آلوده را مورد بحث قرار می دهیم. در اکوسیستم های مرتفع، گیاهان ممکن است برای انباشته شدن فلزات/فلالوئیدها در زیست توده قابل برداشت خود (استخراج گیاهی) استفاده شوند. گیاهان همچنین می توانند فلزات/فلزات خاصی را به شکل فرار تبدیل و آزاد کنند (فیتوولاتیلیزاسیون). ما در مورد چگونگی استفاده از مهندسی ژنتیک برای توسعه گیاهان با راندمان افزایش یافته برای استخراج گیاهی و تبخیرسازی بحث می کنیم. به عنوان مثال، گیاهان و میکروب های بیش از حد انباشت فلز با توانایی های منحصربه فرد برای تحمل، تجمع و سم زدایی فلزات و متالوئیدها، مخزن مهمی از ژن های منحصربه فرد را نشان می دهند که می توانند به گونه های گیاهی با رشد سریع برای گیاه پالایی افزایش یافته منتقل شوند. همچنین نیاز به توسعه استراتژی های جدید برای بهبود مقبولیت استفاده از گیاهان دستکاری شده ژنتیکی برای گیاه پالایی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اصلاح خاک ، گیاه پالایی ، فلزات سنگین