مقایسه روش های دفع زهاب کشاورزی و تأثیر آن بر سرعت انتقال جرم در محیط متخلخل

هنگامی که تقاضا برای آب افزایش می یابد لزوم شناسایی منابع جایگزین مناسب فراهم می آید. تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی و استفاده مجدد از آب از راهکارهای افزایش تأمین آب در مناطقی است که با محدودیت آب مواجه هستند. بررسی و کنترل وضعیت موجود انتقال املاح در تعیین خطرات احتمالی برای مصارف آب شرب در آینده ضروریست. در این تحقیق جریان آب زیرزمینی برای نشان دادن حرکت و انتقال کیفیت آب در یک دوره مدلسازی 5 ساله بررسی شد. غلظت کل مواد جامد محلول (TDS) بعنوان شاخص کیفیت آب آبخوان با استفاده مدل های Modflow و MT3D در دو سناریوی تغذیه مستقیم و غیر مستقیم شبیه سازی و در شرایط ماندگار و غیرماندگار واسنجی شده است. هدایت هیدرولیکی و آبدهی ویژه در مدل جریان و انتشار پذیری طولی و عرضی و ضریب پخشیدگی مولکولی در شبیه سازی انتقال املاح واسنجی گردید. نقاط مشاهده ای شامل هفت چاه آب شرب است که در مدل واسنجی شده برای ارزیابی آسیب پذیری آبخوان نسبت به تغذیه فاضلاب استفاده شد. نتایج نشان می دهد که مدل عددی توسعه داده شده قابلیت شبیه سازی غلظت مواد جامد محلول را در محیط متخلخل دارد. نفوذ عمقی زمین های کشاورزی تأثیر بیشتری نسبت به عوامل همرفت، انتشار و پخشیدگی در آلودگی آب زیرزمینی دارد. روش های تغذیه مستقیم و غیرمستقیم به ترتیب حدود 4 و 2 متر متوسط سطح ایستایی را افزایش می دهد. همچنین تأثیر انتقال آلاینده با غلظت 2000 میلیگرم در لیتر تقریباً در فاصله 500 متری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

انتقال جرم ، آب زیرزمینی ، انتشار ، پخشیدگی و همرفت