بررسی ارتباط کودک آزاری با موقعیت جغرافیایی زندگی (در حاشیه شهر مشهد)

بدلیل نقش کودکان در تامین شادابی و سلامتی جامعه ای پویا، پژوهش با هدف بررسی بررسی ارتباط کودک آزاری با موقعیت جغرافیایی زندگی (در حاشیه شهر مشهد) انجام شد. روش پژوهش توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری، کودکان مناطق مفتح در شمال شرقی مشهد بودند. از جامعه آماری تعداد ۳۵۰ نفر نمونه وارد پژوهش شدند. با توجه به حجم نمونه و پراکندگی جغرافیایی، نمونه گیری در ابتدا خوشه ای چند مرحله ای و در مرحله بعدی تصادفی هدفمند بود. مشارکت کنندگان، دو پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته و پرسشنامه خودگزارشی کودک آزاری (CARS)، را تکمیل نمودند. تحلیل یافته نشان دادند که کودک آزاری در خانواده های ساکن در حاشیه شهر به طور معنی داری بیشتر از کودکان خانواده های ساکن در مناطق شهری، شمال شرق (مفتح) مشهد می باشد. در هم تنیدگی و کاهش حریم فیزیکی افراد، فقر اقتصادی، نبود زیرساخت های تاسیسات، حمل و نقل، فرهنگی و اجتماعی، معضلات متعددی از جمله خشم و پرخاشگری را در ابعاد مختلف آن افزایش می دهد. بطور کلی افرادی که در محیط های ناامن زندگی می کنند، در مقایسه با افرادی که در محیط های سالم زندگی می کنند، بیش تر در معرض خطرات متعدد قرار دارند و بیشتر احتمال دارد در معرض کودک آزاری باشند. بنابراین پیشنهاد می شود، با سیاست گذاری در زمینه پیشگیری رشد محور و شناسایی کودکان در معرض خطر، با طرح ریزی برنامه های مقابله ای، گام های اساسی در زمینه کاهش بروز پرخاشگری در ابعاد مختلف نسبت به کودکان حاشیه شهر برداشته شود.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، جغرافیای زندگی ، حاشیه مشهد.