تبیین راهکار های برنامه ریزی در بافت های حاشیه نشین با رویکرد شهر سالم(محله نه دره-منطقه ۹ شهرداری مشهد)

پدیده حاشیه نشینی به مفهوم امروزین نخست در کشورهای صنعتی همراه با رشد شتابان شهر نشینی و افزایش میزان مهاجرت روستاییان به شهرها به وجود آمد و در کشورهای در حال توسعه نیز به دنبال برنامه های استعماری کشورهای صنعتی و نفوذ و اشاعه فرهنگ و تکنولوژی آنان در این کشورها شروع به رشد و توسعه نموده است. گسترش حاشیه نشینی و به دنبال آن مشکلات خاص آن بر خلاف اصول توسعه ی پایدار شهر ها است. دراین خصوص رویکرد شهر سالم ضمن ایجاد مشارکت مردمی در توسعه ی پایدار شهرها نقش مهمی ایفا میکند. هدف این پژوهش ارائه راهکارهای برنامه ریزی مشارکتی در بافت حاشیه با رویکرد شهر سالم می باشد. نمونه موردی، محدوده بافت حاشیه نشین نه دره واقع در منطقه نه شهرداری مشهد می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی است. روش های تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات نرم افزار spss، تحلیل های آماری Tتک نمونه ای ، همبستگی پیرسون،جدول سوات و ماتریس کمی qspm است. تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۰۰ نفر از ساکنان اراضی نه دره است. بر مبنای یافته های پژوهش فقط معیار روابط همسایگی در حد مطلوبی قرار دارند. با توجه به آزمون همبستگی پیرسون دو مولفه شهر سالم و برنامه ریزی مشارکتی دارای همبستگی مثبت هستند و همچنین زیر معیار های برنامه ریزی مشارکتی دارای همبستگی مثبت با هم هستند. بر اساس مطالعات صورت گرفته می توان گفت که شاخص های شهر سالم در محدوده نه دره منطبق نیست و بافت حاشیه نه دره با راهکارهای برنامه ریزی مشارکتی می تواند به معیارهای شهر سالم دست یابد.

کلیدواژه ها:

راهکار های برنامه ریزی ، حاشیه نشینی ، شهر سالم ، محله نه دره