اوقات فراغت سلامت محور؛ اثربخشی قصه درمانی در اوقات فراغت در درمانجویدن ناخن کودکان ابتدایی

جویدن ناخن یک اختلال مزمن در کودکان است که تکراری و اجبارگونه بوده و تاثیرات مخرب فراوانی بر سلامت جسمانی و روانی آنها دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی در درمان جویدن ناخن کودکان ابتدایی شهرستان سرپل ذهاب در استان کرمانشاه در سال ۱۴۰۲ بوده است. این مطالعه یک تحقیق آزمایشی، همراه با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بوده و نمونه آماری پژوهش شامل ۳۰ کودک مقطع ابتدایی مبتلا به جویدن ناخن که از طریق اطلاع رسانی در فضای مجازی و فراخوان دعوت به پژوهش از طریق اطلاعیه های سطح شهرستان سرپل ذهاب از این پژوهش مطلع شده و در آن شرکت کرده اند، بود. ابزار پژوهشی مورد استفاده در این مطالعه چک لیست ثبت تعداد دفعات جویدن ناخن بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه و تحلیل شده و از روشهای آمار توصیفی و آمار استباطی(آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. بین دو گروه کنترل و آزمایش پس از پایان مداخله تفاوت معنی داری در تعداد دفعات بروز رفتار جویدن ناخن وجود داشت و در گروه آزمایش رفتار جویدن ناخن به طور معنی داری کاهش یافته بود. نتایج نشان داد که قصه درمانی تاثیر معنی دار قابل توجهی در کاهش تعداد دفعات جویدن ناخن و به طورکلی درمان جویدن ناخن کودکان دارد. پیشنهاد می گردد که از قصه درمانی به عنوان یکی از روشهای درمانی جویدن ناخن در اوقات فراغت دانش آموزان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

جویدن ناخن ، اونیکوفاژی ، قصه درمانی ، مقطع ابتدایی ، دانش آموزان ، اوقات فراغت