بررسی چگونگی تاثیر مدیریت صحیح شهری بر سازمان دهی و توانمندسازی بافت های حاشیه نشین

گسترش ناهمگن شهری درایران طی دهه های اخیر باعث شده که شهرنشینی درکشور ما با معضلات فراوانی همراه باشد که براثرعدم مدیریت و برنامه ریزی صحیح درتوسعه ملی کشور ما بوده است پیدایش و گسترش محلات اسیب پذیردرمتن و حاشیه شهرها و اسکان غیررسمی دربیشتر شهرهای مهاجرپذیر ازنتایج شهرنشینی معاصر می باشد که موجب ایجادنابهنجاری فقر اسیب های اجتماعی ناامنی و افزایش جرائم شده است این مشکلات درسالهای اخیر درکشور ما بسیار پیچیده تر شده به طوریکه مسائلی چون مسکن ترافیک فرسودگی بافت شهری سیما کالبد شهری به مراحل بحرانی رسیده است بنابراین ضرورت یافتن چاره این بحران ازهرزمانی بیشتر احساس میشود این پژوهش با استفاده ازمطالعات مربوطه درزمینه بافت های حاشیه نشین و تجارب کشورها توسعه یافته به این نتیجه دست می یابد که با یک مدیریت قوی و برنامه ریزی صحیح و کارامد میتوان درارتقا سطح اجتماعی فرهنگی و اقتصادی گامی موثربرداشت هدف این پژوهش گرایش طراحی با برنامه ریزی شهری است که بتواند حسن تعلق مکانی این نوع بافت های شهری را براورده سازد

کلیدواژه ها:

مناطق حاشیه نشین ، حسن تعلق ، مدیریت شهری ، سیما وکالبد شهری