مروری بر خوردگی ایمپلنت ها با آلیاژهای تیتانیوم گرید TiAl۶V۴ در محیط شبیه سازی بدن

یکی از راه های جایگزینی عضو زیستی، ترمیم ساختار و بافت آسیب دیده و حتی تقویت بخشی از عملکرد عضو بدن استفادهاز ایمپلنت ها می باشد. از معروف ترین ایمپلنت ها میتوان به ایمپلنت های دندانی اشاره کرد که به طور تقریبی سالیانه بین۱۲ تا ۱۸ میلیون استفاده می شود و در حدود ۵.۵ میلیون فقط در اتحادیه اروپا گزارش شده است. خوردگی مواد زیستیایمپلنت در تماس با مایعات در محیط بیولوژیکی بدن یک مسئله مهم شناخته شده است. بنابراین، تحقیقات گسترده ای رویاین موضوع انجام می شود . ایمپلنت ها در محیط های بدن که با PH های مختلف بودند واکنش های زیادی را انجام می دهند.نوع آلیاژ انتخاب شده در ساخت ایملپلنت های بدن بسیار تاثیرگذار است که می بایست با دقت و حساسیت زیاد انجام شود.یکی از این نوع آلیاژ ها بهره گرفته شده عبارتند از TiAl۶V۴ . واکنش پذیری مواد زیستی ایمپلنت TiAl۶V۴ در حینغوطهوری در محلول فیزیولوژیکی که نسبتا شبیه با محیط بدن بوده است را میتوان در محیط های آزمایشگاهی مورد بررسیقرار داد. این محلول فیزیولوژی همراه با ترکیبات متابولیک و حتی بدون اینگونه ترکیبات اضافه شده، مانند اسید لاکتیک،پراکسید هیدروژن و مخلوطی از این دو، کنترل میشود. مشخصه های الکتروشیمیایی با اندازه گیری پتانسیل مدار باز و طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی انجام شده در فواصل زمانی مختلف مورد بررسی قرار می گیرند. نتایج الکتروشیمیایی با آنالیزهایمورفولوژیکی و ترکیبی و همچنین پراش اشعه ایکس قبل و بعد از غوطه وری در این محلول ها تکمیل می شوند. نتایج نشاندهنده یک اثر قوی از محصول التهابی و اثر هم افزایی اسید لاکتیک متابولیک و ترکیب التهابی پراکسید هیدروژن بر واکنشپذیری و مقاومت به خوردگی یک آلیاژ تیتانیوم ایمپلنت است.

کلیدواژه ها:

خوردگی ، ایمپلنت ، آلیاژ TiAl۶V۴ ، محلول فیزیولوژیکی ، خصوصیات الکتروشیمیایی ، اثر التهابی