بررسی ارتباط تمایزیافتگی با همبستگی خانوادگی در خانواده های با حداقل دو فرزند در منطقه ۵ شهر تهران

این پژوهش به با هدف بررسی ارتباط تمایزیافتگی با همبستگی خانوادگی در خانواده با حداقل دو فرزند در منطقه ۵ شهر تهران انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، در حیطه پژوهش های کاربردی است و از نظر شیوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی است. همچنین به لحاظ تحلیل داده ها از نوع کمی می باشد. جامعه آماری پژوهش خانواده های با حداقل دو فرزند در منطقه ۵ شهر تهران می باشند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۱۷۵ نفر محاسبه شد. جهت گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده شد که با روش نمونه گیری در دسترس بین افراد نمونه توزیع شد. جهت تحلیل یافته ها از نرم افزار spss۲۲ و جهت بررسی فرضیه ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که ضریب همبستگی پیرسون بین تمایزیافتگی با همبستگی خانوادگی در خانواده با حداقل دو فرزند ۰/۸۸۰ به دست آمده است و سطح معنی داری آزمون همبستگی پیرسون معادل ۰/۰۰۰ می باشد که از عدد ۰/۰۵ کوچکتر است. در نتیجه با اطمینان می توان گفت که بین تمایزیافتگی با همبستگی خانوادگی در خانواده با حداقل دو فرزند رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین مولفه های تمایزیافتگی شامل واکنش پذیری هیجانی، جایگاه فرد، برش هیجانی با همبستگی خانوادگی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، همبستگی خانوادگی ، خانواده با حداقل دو فرزند