سازوکارهای زبان تزئین درطراحی مدولباس

طراحی مد و لباس- با دربرداشتن مفهومی جامعه شناختی- محصول دوران انقلاب صنعتی است که با چرخ های خیاطی و ماشین های دوزندگی مدرن ظهور یافت و سریعا در فرهنگ جوامع بسط پیدا نمود. چنانکه در بازه زمانی کوتاهی به نیازی نه تنها فرهنگی بلکه اجتماعی بدل شد و به هویت فردی بسنده نگردید، بلکه به صورت چالشی اجتماعی طرح یافتدر ایران معاصر نیز پس از انقلاب ۱۳۵۷ و بنیان نهاده شدن نظام جمهوری اسلامی، مسئله مد به ویژه در حوزه پوشش اجتماعی زنان که همراه با پیچیدگی های خاص است، در مرکز گفتمان فرهنگی قرار گرفت لیکن آنچه تا به امروز، همانند خلایی عظیم میان دانشگاه های دربردارنده رشته طراحی پارچه و لباس، کارگروه مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و تمامی نهادهای نظارتی و وزارتی مرتبط احساس گردید؛ عدم توجه به مسئله تزیینات و فعالان و شاغلان وابسته بدانها در این عرصه است. چندانکه تمرکز بر نقش و رسالت پربار نمودن آنها به عنوان بستری برای جهت دهی به هویت ایرانی- اسلامی در پوشش و مدیریت فرآیند مد و لباس در سطح ملی می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. طراحی مد هنر به کار بردن طراحی، زیبایی شناسی، ساخت لباس و زیبایی طبیعی در لباس و لوازم جانبی آن است. تحت تاثیر فرهنگ و روندهای مختلف است و در طول زمان و مکان متفاوت بوده است.

کلیدواژه ها:

تزئینات ، طراحی مد و لباس ، تزئینات در سبک های متفاوت ، زیبایی شناسی