ارزیابی اولویت های استراتژیک هوش مصنوعی در صنعت ورزش ایران با استفاده از روش آراس

هدف این پژوهش، ارزیابی اولویت های استراتژیک هوش مصنوعی در صنعت ورزش ایران با استفاده از روش آراس بود. این پژوهش از نوع کاربردی و به لحاظ راهبرد، توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل دو بخش منابع اطلاعاتی (مقالات مرتبط با موضوع تحقیق) و منابع انسانی (کارشناسان حوزه هوش مصنوعی، کارشناسان حوزه صنعت ورزش و اساتید دانشگاه) بود. روش نمونه گیری در هر دو بخش جامعه اطلاعاتی و انسانی هدفمند بود. در بخش جامعه اطلاعاتی، ۱۸ مطالعه و مشارکت کنندگان جامعه انسانی شامل ۱۸ نفر بودند. برای ارزیابی اعتبار و قابلیت اطمینان نتایج، از راهبردهای تاییدپذیری، مطالعه حسابرسی فرآیند، دلفی در دو دور ارزیابی، روایی صوری و محتوایی و روش تنصیف استفاده شد. برای تحلیل مرور منابع و دیدگاه های خبرگان از تحلیل محتوا و در ادامه به ترتیب از تحلیل دلفی و تحلیل تاثیر متقابل (تحلیل ساختاری) و تحلیل آراس استفاده شد. یافته ها نشان داد گزینه های دامنه گسترش هوش مصنوعی و آمادگی پذیرش فناوری هوش مصنوعی مهم ترین اولویت های استراتژیک هستند و پس از آن دگرگونی شغلی، زیرساخت و تجهیزات و سرمایه گذاری در رتبه های بعدی قرار دارند. بنابراین، نتیجه مشخص می شود که تمرکز بر دامنه گسترش هوش مصنوعی و آمادگی پذیرش فناوری هوش مصنوعی می تواند به حداکثر استفاده از پتانسیل های هوش مصنوعی در بهبود عملکرد و مدیریت صنعت ورزش منجر شود.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، برنامه ریزی ، اولویت های استراتژیک ، محیط ورزش ، روش آراس