بررسی پندهای اخلاقی ضرب المثل های مازندرانی

اخلاق به معنای خوی ها، خصلت ها و مجموعه صفات نهادینه شده در درون انسان است که با توجه به هنجارها و ارزشها درونی سازی میشوند و دو نوع خوب و بد دارند. هر جامعه ای از پند و اندرز برای رهنمون کردن اعضای خود استفادهمیکند؛ این پند و اندرزها به وسیله داستان های آموزنده، حکایت ها، قصه ها و مثل ها به طور غیر مستقیم به افراد منتقلمیشوند که برتری بیشتری در اثرگذاری بر شیوه مستقیم نصیحت کردن دارند. هر قومی در جهان با توجه به گویش خوداز مثل ها در گفت وگوهای روزمره استفاده میکند و پندهای اخلاقی را به شیوه ای شیرین و کوتاه متذکر میشود . مقالهحاضر به بررسی پندهای اخلاقی در ضرب المثل های مازندرانی میپردازد. ابتدا پس از طرح و بحث موضوع، به توضیحمفهوم اخلاق، سپس به تبیین مفهوم پند و اندرز و ضرب المثل پرداخته و پس از آن توضیح مختصری در مورد موقعیتجغرافیایی استان مازندران و زبان و گویش مازندرانی ارائه میشود و با ذکر نمونه هایی معنا و مفهوم درک شده از مثل هاو ارتباط آنان با ویژگی های پسندیده و ناپسند اخلاقی بررسی میشود و برای نشان دادن اهمیت ویژگی های اخلاقی ذکرشده؛ گاها سخنانی از بزرگان در مقام تایید آورده می شود.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، پند و اندرز ، ضرب المثل ، گویش مازندرانی